Dzisiejszy świat bardzo potrzebuje świętych kapłanów i osób konsekrowanych - prawdziwych "dobrych pasterzy"! Ta potrzeba towarzyszy ludziom od zawsze, ale dzisiaj jest szczególnie silna. Tak wiele pokus czyha na nas, tak często wartości duchowe są wyśmiewane i niemodne. Potrzebujemy prawdziwych przewodników, wskazujących nam jak żyć, jak opierać się trendom "nowoczesności bez Boga", w czym i gdzie szukać oparcia. Pokusy atakują również owych przewodników duchowych. Dlatego tak bardzo potrzeba naszej modlitwy, by Bóg powołał do duchowej posługi nowych świętych kapłanów i osoby konsekrowane, a tych, którzy już pracują w "winnicy Pańskiej" uchronił od pokus i zachował w świętości.

Tak łatwo przychodzi nam nieraz krytykować osoby duchowne, a zapominamy, że oni przecież wychodzą z naszych rodzin. Młodzi mężczyźni czy kobiety decydujące się na poświęcenie życia Bogu jeszcze tak niedawno byli uczniami średniej szkoły, żyli  we własnych rodzinach, spędzali czas wśród swoich przyjaciół. Wszystko, czym nauczyli się wtedy żyć przeniosą do swojej posługi Bogu. Pamiętajmy o tym wychowując dzieci, budując w ich sercach właściwą hierarchię wartości. Wszak tacy będą przyszli kapłani jakie są nasze rodziny...

Szczególnie w tym tygodniu otaczajmy modlitwą młodych, którzy chcą pójść za głosem Boga oraz tych, którzy już kroczą tą drogą, by zawsze byli czyści i święci, i aby nigdy sobą nie przesłaniali Boga, lecz prowadzali do Niego.

Modlitwa świętego Jana Pawła II o dobre i święte powołania

Do Ciebie, Panie, zwracamy się z ufnością! Synu Boży, posłany przez Ojca do ludzi wszystkich czasów i żyjących w każdym zakątku świata! Błagamy Ciebie, za pośrednictwem Maryi, Matki Twojej i Matki naszej: spraw, aby w Kościele nie brakowało powołań, zwłaszcza do szczególnej służby Twemu Królestwu.
Jezu, jedyny Zbawicielu człowieka! Modlimy się do Ciebie za naszych braci i za nasze siostry, którzy odpowiedzieli “tak” na Twoje powołanie do kapłaństwa, do życia konsekrowanego i do misji. Spraw, aby ich życie odnawiało się każdego dnia i stawało się żywą Ewangelią. Panie miłosierny i święty, nadal posyłaj nowych robotników na żniwo Twego Królestwa!
Pomagaj tym, których powołujesz, by Cię naśladowali w naszych czasach: spraw, by kontemplując Twoje oblicze, przyjmowali z radością tę przedziwną misję, którą im powierzasz dla dobra Twego Ludu i wszystkich ludzi. Ty, który jesteś Bogiem i żyjesz, i królujesz z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.

Ze względu na fatalną sytuację pandemiczną możemy się gromadzić w kościele w mocno ograniczonej liczbie osób – mogą to nadal być 42 osoby, ale 36 osób w kościele (18 ławek po 2 osoby) plus ewentualie 6 osób na chórze i pod chórem. Wszystkie obecne osoby muszą pozostawać w stosownych odległościach (wyłącznie z brzegu ławki!). Każda osoba musi zakrywać usta i nos przez cały czas bycia w kościele. Wchodząc i wychodzac należy dezynfekować ręce. Nie możemy pozwolić, by w kościele przebywało więcej osób niż 42. Obecnie jest wielu zakażonych Covid-19 również w naszej dzielnicy. Osoby szczególnie narażone na zakażenie: starsze, schorowane proszę by uczestniczyły we Mszy świętej czy obrzędach Triduum Paschalnego za pośrednictwem internetu lub telewizji. Również z naszego kościoła będziemy transmitować obrzędy Triduum Paschalnego i Msze święte świąteczne.

Bardzo proszę przestrzegać wszystkich obostrzeń, abyśmy nie musieli zamykać kościołów!

W nadchodzącym tygodniu obchodzimy Światowy Dzień Chorego. Specjalne błogosławieństwo lourdzkie dla chorych udzielane będzie podczas Mszy świętej o 9.00. Zadbajmy o to, by nasi chorzy bliscy czy sąsiedzi, dzięki naszej życzliwej pomocy, mogli tego dnia uczestniczyć we Mszy świętej. W razie braku jakiekolwiek możliwości dostania się do kościoła proszę zadzwonić na plebanię - postaram się zorganizować transport. Tego dnia nie będzie Mszy św. wieczornej.
Światowy Dzień Chorego został ustanowiony przez świętego Jana Pawła II - ustanowiono go na 11 lutego czyli wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes. Po raz pierwszy obchodzony był w 1992r. Święty papież mówił do chorych: „Drodzy siostry i bracia, chorzy! Nie uważajcie się tylko za przedmiot soldarności i miłosierdzia, ale czujcie się w pełni uczestnikami życia i misji Kościoła. Macie swoje miejsce, specyficzną role w parafii i każdym środowisku kościelnym. Wasza obecność, cicha, ale bardziej wymowna od wielu słów, wasza modlitwa, codzienne ofiarowanie swoich cierpień w jedności z tymi, które Jezus ukrzyżowany poniósł za zbawienie świata, cierpliwa i nawet radosna akceptacja własnej sytuacji są duchowymi zasobami, bogactwem każdej wspólnoty chrześcijańskiej. Nie wstydźcie się być cennym skarbem Kościoła!”
Jak te słowa brzmią dzisiaj? Jaki sens widzi w nich współczesny człowiek? „Nowoczesny” człowiek. Jakże „niemodne” we współczesnym świecie jest cierpienie. Dziś robi się wszystko, aby za wszelką cenę odsunąć je od człowieka. Nie byłoby w tym nic zdrożnego, gdyby nie fakt, że takie działanie posuwa się coraz częściej do granic odczłowieczenia. Najwymowniejszym tego wyrazem jest legalizacja eutanazji – śmierci na życzenie czy pragnienie przerywania ciąży na życzenie. Wszelkie przejawy cierpienia, choroby, niepełnosprawności są wstydliwie ukrywane. Poza tym mnożą się reklamy „cudownych” środków uśmierzających ból. Proponuje się człowiekowi coraz wygodniejsze życie. Komputery zastępują pracę człowieka. Cierpienie i trud są rugowane z przestrzeni tego świata. Nie stanowią już one wartości uszlachetniającej człowieczeństwo istoty ludzkiej. Życie ma być przede wszystkim przyjemnością. Ma być skierowane na „ja”, na moją wygodę i mój zysk. Dzisiejsze dzieci mają coraz mniej obowiązków, coraz więcej przeszkód usuwa się z ich młodego życia, żeby było łatwiej, żeby było wygodniej, żeby było przyjemniej… Ale do czego to zaprowadzi „człowieka jutra”…?