Dusze przebywające w czyśćcu bardzo potrzebują naszej modlitwy. Dlaczego? Mówiąc w wielkim uproszczeniu po to, aby jak najszybciej dostąpili wiecznej radości oglądania Boga twarzą w twarz.

Jednym z najczęściej przytaczanych argumentów biblijnych uzasadniających sens i potrzebę modlitwy za tych, którzy już odeszli z doczesności, jest ten odwołujący się do Starego Testamentu, do Drugiej Księgi Machabejskiej. To z niej wywodzi się często przytaczany cytat, zgodnie z którym modlić się za zmarłych, to „myśl święta i pobożna”. Do Drugiej Księgi Machabejskiej odsyła Katechizm Kościoła katolickiego, przypominając, że Kościół „od początku czcił pamięć zmarłych i ofiarował im pomoce, a w szczególności Ofiarę eucharystyczną, by po oczyszczeniu mogli dojść do uszczęśliwiającej wizji Boga”. Kościół w trosce o zmarłych zaleca nie tylko modlitwę, ale także jałmużnę, odpusty i dzieła pokutne podejmowane w ich intencji.

Żyjący na przełomie czwartego i piątego stulecia św. Jan Chryzostom zachęcał: „Nieśmy im pomoc i pamiętajmy o nich. Jeśli synowie Hioba zostali oczyszczeni przez ofiarę ich ojca, dlaczego mielibyśmy wątpić, że nasze ofiary za zmarłych przynoszą im jakąś pociechę? Nie wahajmy się nieść pomocy tym, którzy odeszli, i ofiarujmy za nich nasze modlitwy”. Kilka lat młodszy od niego św. Augustyn stwierdził natomiast: „Nie można zaprzeczyć, że dusze zmarłych doznają ulgi dzięki pobożności swoich żyjących bliskich, gdy za nich składa się ofiarę Pośrednika albo gdy się w kościele daje jałmużny”. Zapewniał też, że to, co za zmarłych ma zwyczaj czynić Kościół, nie jest sprzeczne z zapowiedzią zawartą przez św. Pawła w Liście do Rzymian, że wszyscy staniemy przed trybunałem Boga i każdy z nas o sobie samym zda sprawę Bogu.

/źródło: https://pl.aleteia.org/

Jednym z uczynków miłosierdzia co do duszy jest modlić się za żywych i umarłych, więc ofiarujmy ten dar naszym bliskim zmarłym i pamiętajmy, że kiedyś nasze dusze będą czekały na dar czyjejś modlitwy…

Punktem wyjścia, a zarazem hasłem tegorocznego Dnia Pamieskiego jest książka św. Jana Pawła II: Wstańcie, chodźmy!

Tematy rozważań:
I Pielgrzymka do Ojczyzny św. Jana Pawła II (2-10 czerwca 1979 roku)
oraz Czcigodny Sługa Boży Kardynał Stefan Wyszyński, Prymas Tysiąclecia (3.08.1901 – 28.05.1981)

W naszych rozważaniach idźmy więc za wskazaniem papieża Franciszka, który mówi nam, że: Dobrze jest pamiętać (…) o tych wszystkich braciach na przestrzeni dziejów, którzy byli pełni radości, pełni niezmordowanej odwagi w głoszeniu Słowa oraz zdolni do wielkiej wytrwałości. (…) nie mówmy, że dzisiaj jest trudniej; jest inaczej. Dlatego uczmy się od świętych, którzy nas poprzedzili i stawili czoło trudnościom występującym w ich epoce.

Jan Paweł II podczas I pielgrzymki do Ojczyzny wskazał na chrześcijańskie korzenie Polski i ukazał horyzonty nadziei związanej z ufnością pokładaną w Bogu.: (…) człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć, ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. Nie może tego wszystkiego zrozumieć bez Chrystusa. I dlatego Chrystusa nie można wyłączać z dziejów człowieka w jakimkolwiek miejscu na ziemi.

Nie zapominajmy tej prawdy!

W ramach odpowiedzi na ogólnopolską inicjatywę “Polska pod Krzyżem”, w sobotę 14 września br. w parafii św. Wojciecha w Zabrzu (osiedle Kopernika) organizowana jest celebracja liturgiczna o charakterze ogólnodiecezjalnym. Plan wydarzenia przedstawia się następująco:

• 18:15 – Droga Krzyżowa w kościele parafialnym pw. św. Wojciecha w Zabrzu
• 19:00 – Msza św. pod przewodnictwem Bpa Andrzeja Iwaneckiego
• 20:00 – Nabożeństwo pod krzyżem papieskim

Szczegóły: https://www.polskapodkrzyzem.pl